“Het is oké!”

Terwijl ik dit begin te schrijven lig ik verstopt onder een dekentje op de bank. Mijn ogen moe van de tranen.. Op zoek naar warmte bij een kruik.

Vanmorgen hebben we (ik en mijn partner) Senna weg gebracht én ik weet niet goed te benoemen hoe ik me nu voel.

Na ruim 1,5 uur rijden was het zo ver om tutje gedag te gaan zeggen. We werden buiten ontvangen door Judith; degene die de honden verzorgd.

Na een paar minuten kletsen werd Senna aangelijnd en liep ze al kwispelend mee naar binnen.
Af en toe keek ze even om, maar ze was duidelijk op haar gemak met de vrouw die naast haar liep.
Binnen 5 minuten ging ik van knuffelen met huppelkutje in de auto, naar tranen en een gevoel alsof ik het contact met de wereld heel even verloren ben.
Het ging snel & het was voor mij wat onwerkelijk ofzo, maar voor Senna was dit hoe dan ook goed!

Erop terugkijkend ben ik blij verrast dat Senna zo rustig en gezellig weg liep. Dit geeft me een gevoel van vertrouwen en zelf ook een glimlach op mijn gezicht;
De gedachte aan mijn kwispelende clown maakt me blij.

Ik weet 100% zeker dat Senna op een goede plek zit en kan wat dat betreft in alle rust nu de focus op mezelf gaan leggen.

Het was een vrij heftig moment voor me; Ik ging van rustig kletsen én toekijken, naar compleet van slag én me verloren voelen. De tranen overspoelde me en emoties vlogen alle kanten op.

Verdriet.. “hoe moet ik dit gaan doen zonder mijn maatje?! “, maar ergens ook een gevoel van opluchting dat ik even niet meer voor haar hoef te zorgen.

Enerzijds voel ik me ronduit klote en ben ik bang voor wat komen gaat, maar anderzijds voel ik ook dat dit goed voor me is;
” Ik ben er klaar voor om het proces aan te gaan én ben benieuwd hoe ik mezelf ga ontwikkelen de komende maanden! LET’S GO!”

Het zal wel een rollercoaster van emoties blijven de komende maanden. Ik ga een heftig proces tegemoet én dat zal zeker niet altijd even gemakkelijk worden, maar ik voel dat dit de juiste weg is.

Voor nu moet ik er mee zien te dealen dat ik me voel zoals ik me voel.
Ik mag proberen te ervaren en erkennen.. Ik mag mijn emoties er laten zijn zonder dat ik daar allerlei nare oordelen overheen gooi.

Vandaag is een goed begin om te gaan oefenen; “Ik voel me nu verdrietig én dat is oké!”

Tijd dus om mijn telefoon opzij te leggen en verder te gaan waar ik gebleven was;

Op de bank, met een warme kruik én onder een dekentje..
Rustig ga bijkomen van de ochtend en proberen de tranen er te laten zijn. Als mijn gedachten mij streng aanspreken hoef ik geen discussie aan te gaan.. Het enige wat ik voor nu hoef te onthouden;

“Het is oké Leanne. Dit mag er zijn”